القصرو البستان!!

كان يا ما كان...فى زمن الاساطير و الاوهام و اللاب توب و الموبايل
كان فيه قصر مهجور- بمعنى انه مفيهوش نور- فى نهاية بلاد محدش يعرف اسمها-هى اسمها كده- القصر ده محدش كان بجرؤ يقرب منه لانهم كانوا بيقولوا انه شبه مسكون بعفاريت من كوكب منحوس
و ف يوم جاء الى بلاد محدش يعرفها امير من بلاد معروف اسمها – برضه هى اسمها كده- و قرر انه يجازف و يحاول يدخل القصر, لكن قبل ما يدخل....وقف عند باب القصر و قال قصيده مكتوبه بماء الورد و الياسمين( معرفش ازاى الخط كان باين) المهم.....حصلت المفاجأه و اتفتح باب القصر.( موسيقى تصويريه سعيده)
و دخل الامير ...و أصبح القصر مش مهجور و بستان القصر طرح ورد و ياسمين- نفس الورد و الياسمين بتوع القصيده- لكن مع مرور الوقت بدأ الامير يحن لبلده معروف اسمها... و اخد قراره انه يرجع
و وقف فى بستان القصرو قال:
لو الف عام فرقتنا سوف يجمعنا حنين او قصيده ( قصده على القصيده اللى قالها ف الاول J)
و مشى الامير... و الناس كانت فاكره ان القصر هيرجع مهجور تانى و بستان القصر ورده هيدبل و ياسمينه هيموت..... لكن المفاجأه ان القصر فضل منور....لان احساسه بحب الامير له و باهتمامه ب بستانه دخل جواه شعور بأنه من اجمل القصور – قصر بيفهم ...هو ده التطور- و أصبح جواه شعاع امل و قوه
و من و قتها عرف الناس ان القصر مش مهجور و ان بستان القصر هيفضل خصب و هيستنى حد تانى يزرعه و يهتم بيه
و اتقفل باب القصر........